Onlangs heb ik met goed gevolg de basiscursus doorlopen. Acceptance en Commitment Therapie is een therapie en min of meer ook een training, want er wordt veel uitgezocht en geoefend. Waarbij jij degene bent die het tempo en de inhoudt bepaalt waar het over gaat.
ACT gaat ervan uit dat iedereen in meer of mindere mate last heeft van nare gevoelens/gedachten. Bij de één komen die maar soms voor, vluchtig als een briesje. Bij de ander blijven ze dagelijks hangen als een mist of komen ze op als een orkaan en kunnen het psychische klachten worden. Veel psychische klachten ontstaan of worden vergroot doordat mensen vechten tegen de realiteit. Ze willen bepaalde emoties, gedachten, pijn of situaties niet ervaren en proberen deze te sturen, te controleren en/of te vermijden. Die controle en vermijding levert in eerste instantie voordelen op. Maar op de langere duur blijkt het vaak niet te werken. Zie het als een opblaasbal die je onder water wil houden, dat lukt, maar kost je veel energie en als je even niet oplet, springt de bal weer omhoog.
Met ACT willen we gaan kijken of je je open kan gaan stellen voor je ervaringen, erkennen dat er pijnlijke momenten (gedachten, gevoelens, herinneringen) zijn. Dat je je meer bewust gaat worden wat deze pijnlijke momenten met je doen en dat je een keuze hebt om te bedenken hoe je hierop wilt reageren en gedragen, rekening houdend met je verlangen naar de persoon die je zou willen zijn. Act wil jou weer je eigen kapitein maken over jouw gevoelens, gedachten en herinneringen, om met al deze ervaringen een betekenis vol leven te leiden. (Zoals de regel uit het gedicht van William Ernest Invictus: “I am the master of my fate, I am the captain of my soul”.)